Widzę zupełny brak zainteresowania filmem, a szkoda, bo jest znakomity. Na co należy zwrócić uwagę. Osobowość głównej bohaterki jest iście demoniczna - czysta esencja zła, wprost do spicia, dla smakosza kina, żyjąc w skrytej nienawiści do siostry, która jest jej przeciwieństwem, posuwa się do ostateczności, zaskakując swoją bezwzględnością w przekraczaniu kolejnych granic. Można zauważyć nadmierne eksponowanie niewinności oraz bezwzględności u obu bohaterek, ale to właśnie owy dualizm buduje klimat filmu. Mamy zatem do czynienia z motywem starym jak świat, w bardzo dobrym wydaniu. Ostateczną uwagą, której nie mogę pominąć, to to że podwójna zresztą kreacja Ivy Janžurovej zasługuje na miano jednego z najlepszych wystąpień, jakie widziałam w życiu.