Zacznę od tego, że film mi się podoba, ale porównanie z "Zawrotem głowy" i "Psychozą" to spore nadużycie. Tam po przedstawieniu rozwiązania wszystko układało się w logiczną całość. A tutaj? <Uwaga, będą spoilery> Niestety, gdy dowiadujemy się o co chodziło w całej intrydze, okazuje się, że większość filmu zwyczajnie nie miała sensu. Po co było to całe straszenie głównej bohaterki i męczenie się z podrzucaniem do jej pokoju zwłok ojca, skoro wcale nie chodziło o wprowadzenie jej w obłęd lub zasugerowanie innym, że jest obłąkana, a od razu planowano ją uśmiercić? Co innego gdyby przypadkiem natknęła się na te zwłoki, ale tak to nie miało to sensu. To wszystko służy wyłącznie zaszokowaniu widza. Szok owszem jest, ale po dojściu do siebie zaczyna się widzieć te wszystkie nielogiczności. Druga istotna różnica to kwestia realizacji. Filmy wytwórni Hammer to niskobudżetówki, co nie razi w tych wszystkich filmach o potworach, bo pasuje do tej kiczowatej konwencji. Filmy Hitchcocka są jednak zrealizowane w o wiele bardziej efektowny sposób. Przede wszystkim na pewno nie zabrakło by dwóch scen - jak bohaterka wpada do basenu po pierwszym odkryciu zwłok i wrzucenie samochodu do wody - przez których "Krzyk strachu" wydaje się niepełny. Choć podobał mi się sposób pokazania jednej z ostatnich scen, kiedy na zmianę pokazywano rozmowy macochy z prawnikiem i szofera z komendantem, które się nawzajem świetnie uzupełniały, odkrywając widzowi rozwiązanie.